σιαλόλιθος

ο, Ν

ιατρ. σύγκριμμα από φωσφορικό ή ανθρακικό ασβέστιο και από βλεννοπολυσακχαρίτες, συνήθως γύρω από ένα ξένο σώμα, στον εκφορητικό πόρο ενός σιαλογόνου αδένα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sialolith < σίαλον «σάλιο» + λίθος].